Dag 17 & 18 Victoria Falls - Johannesburg - Zürich - Amsterdam

En dan is het moment daar, we gaan afscheid nemen van een fantastisch reis. Wat zijn wij een bofkonten dat we dit hebben mogen beleven.
Het was een reis om nooit te vergeten, welke volledig tot in de puntjes geregeld was door onze reisagent Simon Brokke van reisbureau Lekkerbly (‘Lekker Bly’ betekent ‘Het gaat je goed’). De afgelopen 2 jaar, gedurende de gehele uitgestelde periode door Corona, heeft hij ons telkens op de hoogte gehouden van alle ontwikkelingen, en ook tijdens onze reis heeft hij ons direct geholpen bij onze vragen. Dus, tip van de dag, mocht je naar zuidelijk Afrika willen afreizen, ga dan ook zeker te rade bij Simon!

Een paar van de dingen die ons zijn opgevallen:

- wat een vriendelijke, behulpzame en bescheiden mensen leven hier. We hebben veel van ze geleerd en hebben ons geen moment onveilig gevoeld

- wat een goede infrastructuur, ondanks de wat slechtere stukken weg met de putholes, waren de wegen over het algemeen erg goed. Zelfs de onverharde wegen waren erg goed te doen

- het eten is hier lekker, het lijkt erg veel op wat we thuis ook eten (kip, bief, erwtjes, wortels, sla, aardappelpuree (pap), etc.. De lodges waar we verbleven werkten veelal met ‘eten wat de pot schaft’ maar alles was gewoon goed!

- de grootste en mooiste lodge had het meeste ongedierte, waarbij de kleine lodges erg schoon waren en er nog geen mier rondliep.

- we hebben de meeste last gehad van muggen op de plek waar we niet aan het water zaten, dat hadden we niet verwacht.

- we hebben geen last gehad van de malariapillen, de enige bijwerking was voor ons beide dat we veel hebben gedroomd over vroeger, later, alles er tussenin en veel onzinnige dingen

- maar bovenal hebben we genoten……

Allemaal bedankt voor het ‘meereizen’ erg leuk om alle reacties te lezen van familie, vrienden, bekenden en zelfs onbekenden (Elly, ook alvast een hele mooie reis gewenst) en ook de appjes waren we blij mee!

Nog een uurtje, dan komt de taxi.

Lekker Bly allemaal!

Dag 16 Victoria Falls

Kennen jullie die mop van de eigenwijze Nederlanders die geen regenjas aan hoeven naar de Victoria Falls…..

Vanochtend heerlijk ontbeten in de lodge, waarbij we nog steeds de enige gasten zijn. Het voelt een beetje ongemakkelijk omdat de gastheer om de haverklap komt vragen of alles naar wens is en of we nog wat nodig hebben. Super service maar, een beetje minder mag wel.

Om half10 zou de taxi komen maar het Beerse kwartiertje is hier ook zeer bekend. Na een half uur heeft de receptioniste toch maar even gebeld waar ze bleven en daarna kwam de chauffeur er al snel aan. Na een korte rit kwamen we aan bij de helikopterbasis waar we een flight of angels gingen doen. Samen met 2 anderen zaten we in de helikopter en hebben we genoten van een vlucht van een kwartier over de watervallen, wat een natuurgeweld, schitterend om van boven te mogen bewonderen!!!

Daarna hebben we, zoals goede toeristen betaamd, zowel de video als de foto’s gekocht. Mooi aandenken.

De taxi stond weer klaar en deze heeft ons afgezet bij de hoofdingang van het park. Voor de ingang stonden veel verkopers met poncho’s en paraplu’s. Maar nee joh, die hebben wij toch niet nodig, we komen uit Nederland en zijn behoorlijk wat regen gewend…Bij de kassasnel de toegangsprijs betaald (USD30,- pp, niet bij nadenken) en gaan wandelen.

We lachten nog even om alle mensen met poncho’s en genoten van de geweldige uitzichten en het geweld waarmee de watermassa naar beneden kwam. Erg indrukwekkend! We liepen punt voor punt af, en vanaf punt 9 begon de neerslag toch wat meer te worden, maar met het zonnetje erbij nog prima te doen. Enne, we zijn geen watjes hé, dus gewoon doorwandelen. We hadden het nog niet gedacht of we kregen de volle laag over ons heen, werkelijk tot op het bot, zeik- en zeiknat. Ook het fototoestel en de hele rugzak met inhoud, zeiknat. Gelukkig waren we wel zo slim geweest om de belangrijke spullen in een plastic zakje te doen.

Nadat we de hele route hadden gelopen, even naar het toilet om alle kleren uit te wringen. Daarna naar het lookout café, een kilometer verderop. Daar heerlijk in de zon opgedroogd, onder het genot van een wijntje en lunch. Bij dit lookout café kon je ook met een tokkelbaan naar beneden of met een schommel tussen de rotswanden, boven de rivier. Erg leuk om af te kijken. Na een paar uur toch maar een taxi gebeld en terug naar de lodge.

Zojuist hebben we genoten van een heerlijk laatste avondmaal in Zimbabwe. Morgenvroeg worden we om half 11 opgehaald (als het goed is) en dan gaan we aan de terugreis beginnen.

Dag 15 Kasane (Botswana) naar Victoria Falls (Zimbabwe)

Zoals gezegd konden we vanochtend uitslapen. Maar helaas door ons ritme van de afgelopen weken waren we al om half 7 wakker. We zijn weer heerlijk gaan ontbijten en gesproken met een meisje dat daar werkt. Ze zou graag ook een keer naar een ander continent (zoals Europa) op vakantie gaan, maar daar moet ze wel jaren voor sparen. Dus weer even met onze neus op de feiten gedrukt dat we het echt heel erg rijk hebben… Erg lieve dame en gezegd dat ze altijd welkom is om ons in Beers op te komen zoeken. Ok, het is geen Amsterdam, maar toch geprobeerd om zeer gastvrij te zijn.
Om 10 uur kwam onze shuttle om ons naar Zimbabwe (Victoria Falls) te brengen. Eerst naar de grens van Botswana om ons daar uit te schrijven. Dat ging zeer voorspoedig. Paspoort laten zien bij het hokje immigratie en doorrrr. Toen naar de grens van Zimbabwe….. tja daar was nog een echte ouderwetse ambtelijke molen. Rustig in de rij aansluiten. Eerst de check op vaccinaties, na het tonen van onze gele boekjes was dat akkoord. Toen rustig aansluiten, door een poortje voor temperatuur meting waar de stekker los hing, goede meting dus. Daarna wachten in de rij. Eindelijk waren we aan de beurt, Berry had intussen zijn visum voor Zimbabwe klaar, de douanebeambte was bezig met mijn visum, hij pakt zijn telefoon, loopt weg en is vervolgens minstens 20 minuten spoorloos. We wachten dus ‘geduldig’ in de hitte. Na de onderbreking maakt hij mijn visum in orde en kunnen we door. Aan de andere kant van de grens staat een nieuwe chauffeur voor ons klaar. Hij heeft intussen al onze koffers overgenomen en we.worden bij ons verblijf in Victoria Falls, Nguni Lodge, afgezet. Wederom een erg mooie lodge, waarbij we de enige gasten zijn.
Voor de avond boeken we een cruise over de Zambezi river in de hoop om een soortgelijke cruise als gisteravond te krijgen. Al snel wordt duidelijk dat het vooral gaat om gezellig borrelen en niet teveel willen zien. Ok, die krokodil en nijlpaarden hebben we nu inderdaad wel gezien. Bij navraag was hier helaas geen kans om leeuwen te gaan zien, dus maar aan de borrel. Ook gezellig!!! Op de terugreis in de bus naar ons verblijf nog leuk gekletst met wat Afrikanen, ook deze uitgenodigd in Beers, maar ze waren alleen geïnteresseerd in Amsterdam.
Zojuist nog heerlijk gegeten bij onze accomodatie, wat een leuke en lieve barman/kok/gastheer. Ondanks dat we morgen weer kunnen uitslapen, toch maar weer op tijd slapen.
Morgen gaan we naar de Victoria watervallen, erg benieuwd!!!

Dag 14 Kasane -Chobe National Park

Ok, nu eens beginnen met wat er vandaag is tegengevallen: helaas geen leeuwen gezien en tijdens de boottocht viel m’n camera uit (vergeten batterij op te laden, hoe stom kun je zijn).

Maar dan, wat we tijdens deze dag weer hebben gezien:

Vanmorgen om half 6 opgestaan want om kwart voor zes moesten we ons melden bij de receptie voor de gamedrive in Chobe National Park. We merken dat we de afgelopen 2 weken behoorlijk verwend zijn geweest, want we moeten nu met 6 anderen de jeep delen terwijl we voorgaande tours maar met z’n tweeën waren. Ondanks dat de temperatuur met 11 graden best aardig was, was het in de open jeep toch vrij fris. Na 10 minuten kwamen we al in het park. Het eerste gedeelte van de tour zagen we niet zoveel, met name vooral de parelhoenen. Ook leuk, maar daar komen we niet voor. Vervolgens komen we een olifant tegen, en merken we voor de tweede keer vanochtend dat we verwend zijn aangezien we al vele mooiere hebben gezien. Zo ook met de giraffen. Na een tijdje komen we echter op beter terrein en zien we een hyena van dichtbij (wat was ie groot) wat buffels en ook wat visarenden, allen van heel dichtbij. Verder nog wrattenzwijnen, impala‘s, jakhalzen, mangoes, bavianen en diverse mooie vogels. Al met al erg mooi weer allemaal, maar dus helaas geen leeuw. Maarrrrr, terwijl we richting de uitgang rijden staan daar wat andere jeeps stil en seinen met hun lampen. We komen dichterbij en net op het laatste moment zien we nog een luipaard weglopen. Helaas alleen de achterzijde gezien en geen foto, maar wat een machtig beest met prachtige kleuren!!!

Bij terugkomst hebben we lekker ontbeten en daarna de auto uitgeruimd en afgetankt. Eigenlijk moesten we deze morgen inleveren bij het vliegveld maar aangezien morgenvroeg onze shuttle al vertrekt richting Zimbabwe, leek het ons beter om vandaag alles te regelen. Bij het vliegveld was de balie van Europcar helaas gesloten en hebben we ze gebeld. Is toch helemaal niet moeilijk, lever je de sleutels toch gewoon in bij de portier van het vliegveld. Wat een fijn land met vriendelijke meedenkende mensen! Vervolgens werden we opgehaald door de shuttle van ons hotel, ook dat dus zeer fijn geregeld.

Om 3 uur vanmiddag hadden we een boottocht, waarbij wij ervan uitgingen dat we rustig een stukje gingen varen. Dat was ook het geval, maar wat we onderweg zagen…. wederom Wow! Krokodillen, zwemmende olifanten, luierende nijlpaarden, giraffen (nog steeds niet zo mooi als die we in de Delta hadden gezien, maar toch), gieren, andere mooie vogels, buffels, in één woord Schitterend. Op de boot was er ook een bar dus onder het genot van een wijntje heerlijk genoten van al het natuurschoon, ook al viel de camera op het laatst dus uit.
Op de terugweg hoorden we mensen van een andere boot om hulp roepen, dus we (ofwel de schipper) is gaan helpen, ze zaten vast in te laag water en na wat wikken en wrikken zijn ze losgekomen, hebben ‘we’ toch weer een goede daad verricht.

Oh ja, nog een leuk feitje, in Botswana leven meer olifanten dan inwoners aldus één van de inwoners.

En gisteravond was ook nog bijzonder, we zaten in de bar lekker aan een cocktail toen we wat aan hoorden komen rennen, komen er 2 kleine wrattenzwijntjes door de bar gerend. Je verwacht het niet….. erg leuke grappige beestjes. Mooi man, we genieten nog steeds volop!

Morgen kunnen we weer eens uitslapen, de shuttle gaat pas om10 uur, ook best fijn. We gaan dan richting het vierlandenpunt waar Botswana, Namibië, Zimbabwe en Zambia elkaar ongeveer kruisen. Eens kijken of we de grens van Zimbabwe overkomen.

Dag 13 van Gweta naar Kasane

Vanochtend om half 7 opgestaan om de koffer te pakken en te ontbijten. Om half 8 gingen we weer op pad, zoals gezegd een rit van ruim 400 km. Volgens Google zouden we er 5,5 uur over doen.
In Gweta maar direct getankt. Wat een luxe hier, overal wordt er voor je getankt, en bij de meeste tankstations maken ze ook nog de ramen schoon. Helaas gebeurde dat laatste deze keer niet. Dus verderop bij een ander tankstation een jongeman 20 pula gegeven en alle ramen en lampen werden schoongemaakt.
Nou, de trip kon beginnen, we waren al gewaarschuwd dat de eerste 200 km erg slecht waren door diepe putholes. Maar eigenlijk ging het best prima allemaal, zolang je achter een andere auto rijdt, zie je op tijd dat je voorganger remt, en kun je de gaten ontwijken.
Natuurlijk heb ik makkelijk praten aangezien Berry rijdt en dit ook vandaag weer erg alert heeft gedaan. Alle 4 de autobanden leven nog.

Mijn taak is om te navigeren en aangezien we vandaag over die 400 km maar 2 afslagen hadden, kwam ik er wel heel gemakkelijk vanaf. De ‘lastige’ 200 km gingen dus veel sneller dan verwacht en vervolgens kwamen we bij een controlepost. Er stond nogal wat politie, dus we zaten helemaal klaar voor alle vragen. Blijkbaar is onze auto erg in trek want ook hier kregen we alleen de vraag hoe duur deze auto was geweest, en hoeveel huur we betaald hadden. Erg bijzonder… We hadden eigenlijk geen idee aangezien het in de totale reissom zat. Meteen mochten we toen doorrijden.
Eerder deze week hadden we trouwens ook een controlepost gehad van de Animal disease organisatie. Daar moesten we uitstappen en in een bak met ontsmettingsmiddel gaan staan met onze schoenen, vervolgens ook alle schoenen uit de koffer er ook doorheen halen. En het was niet zo dat er veel spul in die bak zat dus leek ons redelijk nutteloos, maar (goede burgers als wij zijn) natuurlijk netjes geluisterd en gezwaaid bij het wegrijden.

Maar goed, vanochtend zodra we de post voorbij waren, hadden we geen putholes meer in de weg, maar wel overstekende olifanten. Dat is natuurlijk veel leuker.
Daarna nog wat springbokken en een wrattenzwijn. Naast deze dierenpracht, was er ook de geweldig mooie omgeving weer. Al met al dus weer een mooie rit. Tevens de laatste rit, aangezien we morgen de auto gaan inleveren. De rest van de dagen zijn er shuttles voor ons geregeld.
Na zo’n 4,5 uur kwamen we aan bij ons laatste verblijf in Botswana, Cobe Safari Lodge.Nou dat zag er prachtig uit!!! Een grote lodge, vriendelijk personeel, geweldige kamer met uitzicht op de chobe rivier, goed restaurant, leuke bar en mooi zwembad. Mooie afsluiter hier. We kregen wel te horen dat we op de kamer de schuifpui niet open moeten laten staan ivm apen (???). Nadat we hier even zijn rondgelopen, begrepen we het, overal apen en mangoes hier. Mooi, hier houden we het wel even uit.
Vanmiddag rustig aan het zwembad en bij de rivier hangen en dan morgen hebben we weer een excursiedag.

Dag 12 Gweta

Als eerste even dit, door een zeer slechte wifi en netwerk hier, lukt het me niet om foto’s toe te voegen bij het verhaal over de Delta, deze zal ik zodra mogelijk alsnog toevoegen.

Vanmorgen ging om kwart voor zes de wekker. Eerst even rustig wakker worden en na een bakkie thee gingen we op pad, met een gids en een leuk Frans stel (jaja ze bestaan). We vertrokken in de open jeep en gingen met redelijk volle vaart door de bossen en open vlaktes. Het was nog koud en we hoopten veel grote dieren tegen te komen. En wat zagen we, vooral veel ezels…. en daarnaast koeien, paarden, geiten en een jakhals. Na toch een erg leuke tocht (door al het gehobbel ook wel de Afrikaanse massage genoemd) kwamen we na een uurtje rijden op een open vlakte. We stopten bij wat kleine holletjes en daar stonden ze dan, de stokstaartjes, de Timons (Lion King). Mooie leuke beestjes met grappige murmelende geluidjes. Ze waren niet echt van ons onder de indruk en bleven gewoon hun werk uitvoeren, het controleren van de omgeving. De gids vroeg me om naast zo’n holletje te gaan zitten en binnen no-time kwam er eentje op schoot gekropen. Ook toen ging ie rechtop staan en bleef maar rondkijken, mooi mooi!!

Na een tijdje reden we nog naar de zoutpan, een zoutvlakte van 3000 m2, immens groot. Daarna weer terug richting onze lodge waarbij we nog even bij een 900 jaar oude baobab boom zijn gestopt.

Bij terugkomst rustig ontbeten en komen we erachter dat we de afgelopen dagen wel erg verwend zijn geweest. Dit ontbijt was prima, maar een stuk soberder. Och we moeten ook niet teveel wennen hé.

Dadelijk de bikini aan en vanmiddag met een boekje in de zon. Morgen weer een lange reisdag van 400 km over niet zo’n heel goede weg.

Dag 9 ™ 11 van Maun naar Okavango Delta naar Gweta

Om te beginnen een korte samenvatting van de afgelopen dagen. Stel je voor, een rietveld, dat ondergelopen is, waardoor er een delta is ontstaan. Aan de waterkant staat een lodge met diverse mogelijkheden om te genieten van het uitzicht. Daar zitten we rustig van een wijntje te genieten. Voor ons ligt op een zandbank een kudde nijlpaarden te rusten, met veel vogeltjes op hun rug. Achter de zandbank staat een groep impala’ s te grazen, Een groep zebra’s en 1 wildebeest lopen voorbij en dan vanuit de bosjes daarachter komt een groepje olifanten aangelopen. Vanuit het noorden zakt de zon in het westen onder en ontstaat daar een mooie oranje gloed. Zoals gezegd is dit de korte samenvatting van wat we de afgelopen dagen hebben gezien. Een paar woorden die afgelopen dagen door ons heen zijn gegaan: ongelofelijk, schitterend, adembenemend, prachtig en nog vele varianten hierop.

Dan nu het hele verhaal. Maandagochtend werden we rond half 9 door de hotelshuttle naar het vliegveld gebracht. De auto konden we een paar dagen bij het hotel laten staan. We hadden geen tickets, maar meldden ons toch bij de incheckbalie. Gelukkig, we stonden op de lijst maar er lagen geen tickets klaar. Dat was geen probleem, dan schrijven ze die toch gewoon even. Zo kan het dus ook. We moesten nog een half uurtje wachten en toen mochten we door de controle, alleen de riem moest af, zakken hoefden niet leeg. Vervolgens naar een soort wachtkamer waar mensen werden afgeroepen. We hadden geluk, een vliegtuigje voor ons alleen. Wat was de vlucht over de Okavango delta al gaaf. We schrokken wel een beetje want we hadden verwacht veel water te zien maar er was erg veel droogte. De piloot wees ons op diverse kuddes van allerlei dieren wat al erg mooi was.

De lodge waar we verbleven (Oddballs camp) had een privé landingsbaan, en bij het uitstappen kwam onze gids voor de komende dagen, Raps, ons al verwelkomen en helpen met onze tassen. We moesten een kleine 100 meter lopen en daar was de lodge al.We werden door diverse personeelsleden welkom geheten en de regels voor ons verblijf werden uitgelegd (luisteren naar de gids, ‘s avonds alleen onder begeleiding naar tent, zelf drinken pakken en op de rekening schrijven) en we moesten ook een formulier ondertekenen waarin stond dat de lodge geen enkele aansprakelijkheid had. Vervolgens kregen we ontbijt en was het siësta tot half 3. We zaten rustig te genieten van het uitzicht en daar kwam al een kudde olifanten aangeslenterd. Best indrukwekkend om die grote gevaartes redelijk dichtbij te zien. Om half drie kregen we een lichte lunch. Om 4 uur gingen we voor de eerste keer met Raps op pad. We stapten in de Mokoro (een houten bootje waarbij Raps ons als een gondelier, zonder motor, rondvaart) en dreven door het water van de delta, gelukkig was er bij de lodge wel water, niet zoveel als waar de lokale mensen op hadden gehoopt, maar toch. Aan de overkant stappen we uit en krijgen we nog wat regels, als er een leeuw is mag je niet wegrennen, als de gids rent, moeten wij ook rennen, afstand houden van de dieren en altijd achter de gids aanlopen. Nietsvermoedend wandelen we rond, en daar staat ineens een buffel, redelijk dichtbij. Snel moeten we een stuk achteruitlopen zodat er voldoende afstand is. Tijdens de wandeling zien we nog olifanten, impala’s, bavianen en zebra’s. Mooi man om daar rond te struinen en om naast alle dieren ook te genieten van de kleurenpracht daar. Na een klein uurtje wandelen gaan we terug naar de Mokoro. Wat raak je daar ontspannen van…. Je moet allen niet teveel nadenken dat er veel nijlpaarden en krokodillen daar in het water zitten. En Raps vertelde ook nog even dat er soms grote spinnen willen meeliften, maar dat je dan vooral rustig moest blijven want die deden toch niets. Gelukkig wilde er niets meeliften.

Na terugkomst onder het genot van een wijntje op het hoge terras genoten van alles wat we zagen, een zachtroze zonsondergang waarbij de olifanten in het water stonden, en de nijlpaarden vrolijk knorden. Wat ontzettend mooi. ‘s Middags kwam er nog een stel aan uit Duitsland, en we waren voor de komende 2 dagen dus met maar 4 gasten. Voor het diner hadden de koks heerlijk gekookt en daarna hebben we gezellig rond het kampvuur gezeten met de gastheer van de lodge, KT. Het ritme ligt hier iets anders, dus om half 9 gingen we al naar onze tent. Dit was ook gaaf trouwens, de tent start op palen, het toilet en douche is een aparte tent zonder dak. Het was intussen al zover afgekoeld dat we het douchen maar lieten. Maar hoe leuk is het om onder de sterren naar de wc te kunnen, met het geluid van de wilde dieren.

De volgende ochtend werden we om half 7 gewekt, en na een licht ontbijt van koffie en warme muffins, gingen we op pad. Deze keer naar het dorpje waar Raps is opgegroeid en nog steeds woont. Eerst moesten we een stuk wandelen over de landingsbaan, toen een stuk met de mokoro en daar kwamen we in het dorpje. Een hechte gemeenschap waar iedereen voor elkaar zorgt. Na een wandeling door het dorpje kwamen we weer op een open stuk. Daar kwamen we een groep giraffen tegen, samen grazend met zebra’s en impala’s. Zo’n grote groep hebben we nog niet gezien, er zaten ook verschillende baby giraffen bij en alles speelde met elkaar en rende door elkaar heen. Wat een mooi gezicht!!! We wandelden verder en kwamen nog jakhalzen tegen, buffels, bavianen, antilopen, ganzen, ooievaars en nog van allerlei vogels. En, heel bijzonder, een solarparkje. Dit werd gebruikt om het grondwater op te pompen. Rond half 11 kwamen we uitgelaten terug, wat was het mooi geweest. Beetje leedvermaak hadden we wel, onze Duitse medegasten kwamen al bij aankomst wat klagerig over, en ze hadden tijdens hun trip ook nog eens vrijwel niets gezien.

Na een uitgebreid ontbijt (jaja 2x ontbijt) was het weer siësta tot half 3. Mooie tijd om even onder de zon een douche te nemen. Ook een bijzondere installatie. De wastafelkraan moest je boven een emmer hangen die aan een takel hing. Deze emmer vol laten lopen met warm water en zodra die vol was, de emmer omhoog takelen en het touw vastbinden. Daarna de hendel van de douchekop open draaien en daar ging het los. Hoe gaaf, met uitzicht op de olifanten te kunnen douchen. Ik heb het vermoeden dat we dat nooit meer mee gaan maken. Na het douchen en wat luieren gingen we weer naar het terras en daar zagen we dus het schitterende uitzicht waar ik dit verhaal mee begon.

Na weer een lichte lunch stapten we in de mokoro en vaarde Raps ons weer een andere kant op, nu kwamen we bij een groepje krokodillen uit. Deze lagen rustig op de kant en we bleven op veilige afstand. Ze waren ook wel echt heel groot. Op de terugweg poseerden er nog wat bavianen voor ons en toen was de tocht voorbij. Dit was de laatste trip met Raps. In het dorpje hadden we gezien dat hij veel familieleden moest onderhouden en er door Corona ook best wel wat armoede was dus we hebben hem een hele gulle fooi gegeven (voor hem bijna een maandsalaris maar was nog geen €100,- ), hij werd er emotioneel van en zei dat dit zoveel voor zijn familie betekende. Ook had hij tijdens een wandeling genoemd dat hij Berry’s shirt zo mooi vond, dus ook die aan hem gegeven. Wat mooi om anderen te kunnen helpen!

Bij terugkomst hebben we met wat personeel nog een fles wijn opengemaakt en zijn weer heerlijk bij het kampvuur gaan zitten. Na een tijdje kwamen ze zeggen dat het eten klaar was, via een trap welke met kaarsen was verlicht kwamen we op een verhoogd terras waar de tafel erg mooi was aangekleed, wat een verwennerij allemaal. Heerlijk met de medegasten en wat personeel gegeten en als afsluiter kwam er nog een groepje personeel voor ons zingen en dansen, oa zingend dat we nog een hele mooie verdere reis mochten hebben. Daarna nog een afzakkertje bij het kampvuur en weer op tijd naar bed.

Vanochtend konden we uitslapen want om 8 uur zouden we ontbijten en om 9 uur zou het vliegtuig komen. Het vliegtuig was iets later maar om10 uur stapten we weer in het vliegtuigje. Wat een ongelofelijke tijd hebben we gehad. Het personeel kwam allemaal tevoorschijn ons ons te bedanken en uit te zwaaien, en ook Raps kwam ons uitzwaaien. Dit is een herinnering die niemand ons meer afpakt, in 1 woord UNIEK!

Bij terugkomst gingen we de auto ophalen en moesten we 200 km rijden naar onze volgende lodge in Gweta. Onderweg weer van alles gezien, putholes (gaten in de weg), koeien,ezels, zebra’s en zelfs een olifant die langs de grote weg liep.
Begin middag zijn we aangekomen in de lodge en nu zijn we allebei behoorlijk gaar van alle indrukken. Er is weer wifi, dus eerst alle appjes en mailtjes beantwoorden, en natuurlijk dit verhaal schrijven. We hebben overigens wel weer een leuk hutje met buitendouche en toilet, dus dadelijk heerlijk opfrissen.

Morgen begint om half 7 onze excursie naar de stokstaartjes en zoutpannen. We zijn weer benieuwd.

Oh enne…..sorry voor het lange verhaal

Dag 8 van Divundu (Namibië) naar Maun (Botswana)

Vanmorgen wakker geworden en het was vrij fris, 4 graden. Daar hadden we toch niet helemaal op geteld in Afrika. En met een hutje met rieten dak en veel tochtgaten werden we toch vrij koud wakker. Bij het ontbijt liep de bediening zelfs rond met winterjassen en muts op. Ook wel weer een grappig gezicht.
Na het ontbijt alles gepakt en zijn we begonnen aan onze reisdag. We hebben in elk geval 3 controle punten zover we weten, dus houden rekening met een hele lange dag.

Het eerste controlepunt is net buiten Divundu, we moeten namelijk dwars door het Bwabwata National Park om in Botswana te komen. Zeer vriendelijke dame, en gelukkig kunnen niet alleen Nederlanders klagen over het weer. We moeten ons registreren en mogen dan zo doorrijden. De weg is onverhard, maar prima te doen, verder lopen er wat dieren over de weg dus rustig aan.
Na zo’n 20 km kwamen we bij het volgende controlepunt, de grens van Namibië. Hier moesten we een visum invullen bij een vriendelijke jongeman, die vol bewondering was over onze auto. Vervolgens moesten we naar een ander hokje om gegevens van de auto in te vullen, maar ook bij dit hokje kwam dezelfde jongeman…. Logisch toch. Daarna mochten we doorrijden.

50 meter verder kwamen we bij het derde controlepunt de grens van Botswana. Hier werden onze vaccinatieboekjes gecheckt en moesten we naar een ander gebouw waar we ook weer een visum moesten invullen en onze auto registreren (en betalen). Daarna buiten nog een controle op mond-en klauwzeer ( er werd alleen gevraagd of we vlees bij hadden of een koelbox). En dat was het, alles binnen 3 kwartier geregeld, grote meevaller.

Daar gingen we vol goede moed de 400km afleggen tot Maun. Poeh, wat een verschil met de wegen in Namibië. De wegen waren verhard, maar door alle putholes konden we niet doorrrijden. Gelukkig gingen de laatste 110 km wat sneller en rond half 4 waren we bij ons hotel Cresta Riley’s in Maun. Mooi luxe hotel met fijne douche en groot bed. Nog even extra van genieten, want de komende nachten liggen we in een tent, wel een luxe, maar toch.

Morgenvroeg worden we door het hotelpersoneel naar het vliegveld gebracht. Fijn geregeld allemaal!