Kennen jullie die mop van de eigenwijze Nederlanders die geen regenjas aan hoeven naar de Victoria Falls…..

Vanochtend heerlijk ontbeten in de lodge, waarbij we nog steeds de enige gasten zijn. Het voelt een beetje ongemakkelijk omdat de gastheer om de haverklap komt vragen of alles naar wens is en of we nog wat nodig hebben. Super service maar, een beetje minder mag wel.

Om half10 zou de taxi komen maar het Beerse kwartiertje is hier ook zeer bekend. Na een half uur heeft de receptioniste toch maar even gebeld waar ze bleven en daarna kwam de chauffeur er al snel aan. Na een korte rit kwamen we aan bij de helikopterbasis waar we een flight of angels gingen doen. Samen met 2 anderen zaten we in de helikopter en hebben we genoten van een vlucht van een kwartier over de watervallen, wat een natuurgeweld, schitterend om van boven te mogen bewonderen!!!

Daarna hebben we, zoals goede toeristen betaamd, zowel de video als de foto’s gekocht. Mooi aandenken.

De taxi stond weer klaar en deze heeft ons afgezet bij de hoofdingang van het park. Voor de ingang stonden veel verkopers met poncho’s en paraplu’s. Maar nee joh, die hebben wij toch niet nodig, we komen uit Nederland en zijn behoorlijk wat regen gewend…Bij de kassasnel de toegangsprijs betaald (USD30,- pp, niet bij nadenken) en gaan wandelen.

We lachten nog even om alle mensen met poncho’s en genoten van de geweldige uitzichten en het geweld waarmee de watermassa naar beneden kwam. Erg indrukwekkend! We liepen punt voor punt af, en vanaf punt 9 begon de neerslag toch wat meer te worden, maar met het zonnetje erbij nog prima te doen. Enne, we zijn geen watjes hé, dus gewoon doorwandelen. We hadden het nog niet gedacht of we kregen de volle laag over ons heen, werkelijk tot op het bot, zeik- en zeiknat. Ook het fototoestel en de hele rugzak met inhoud, zeiknat. Gelukkig waren we wel zo slim geweest om de belangrijke spullen in een plastic zakje te doen.

Nadat we de hele route hadden gelopen, even naar het toilet om alle kleren uit te wringen. Daarna naar het lookout café, een kilometer verderop. Daar heerlijk in de zon opgedroogd, onder het genot van een wijntje en lunch. Bij dit lookout café kon je ook met een tokkelbaan naar beneden of met een schommel tussen de rotswanden, boven de rivier. Erg leuk om af te kijken. Na een paar uur toch maar een taxi gebeld en terug naar de lodge.

Zojuist hebben we genoten van een heerlijk laatste avondmaal in Zimbabwe. Morgenvroeg worden we om half 11 opgehaald (als het goed is) en dan gaan we aan de terugreis beginnen.